De jacht is open

Toen ik vanmorgen mijn erf afreed om brood te gaan halen zag ik  verschillende mannen in lichtgevende oranje vesten rondlopen. Eenmaal dichterbij gekomen werd me duidelijk dat Les Cotes omgeven was met jagers. Om de paar honderd meter stond er een jager aan de rand van het gemaaide maisveld. Wachtend op het opgejaagde wild. Ook een bord op de toegangsweg maakte nog eens extra duidelijk dat er gejaagd werd. Toen ik terugkwam vanuit St Severin bleek het spektakel van de jacht al weer over te zijn.  Ik had de indruk dat men niets geschoten had. Onwillekeurig dacht ik terug aan gisteren avond waar ik in Le Pitaud een zeer malse hertebiefstuk had gegeten. Vooraf een salade van tonijn en avocado. Het was een eet- en muziek avond. De band met de naam l’autre blues trad op. Vier muzikanten begonnen rond 21.30 hun eerste blues klanken ten gehore te brengen. Het was weer volle bak. Maar ik moet bekennen dat de geproduceerde blues me niet echt pakte. Ik heb wel eens gelezen dat echte blues muzikanten getekend moeten zijn door een zwaar leven met ellende en verdriet. Nou deze artiesten voldeden daar niet echt aan. Een aantal goed uitziende vrolijke veertigers op sologitaar, basgitaar, keyboard en drums vermaakten zich uitstekend. De band werd duidelijk gedomineerd door de sologitarist en tevens zanger. Hij trok alle muzikale aandacht naar zich toe. In de pauze ben ik weer richting Les Cotes gegaan en heb de blues maar de blues gelaten.