Vanochtend vroeg naar de bakker om brood te halen. Dit keer een pain cereal in plaats van baquette cereal. Een mooi nog warm brood om te zien. De geur kwam me tegemoet. 
Verder heerlijk krokant. Knapperig waren ook de groenten deze week geserveerd bij het diner dat we genoten in het restaurant van Hotel de la Paix in St. Severin. De paaslunch bij dit restaurant was ons destijds al goed bevallen. Dus maar eens de ‘gewone’ kaart uit proberen op het terras. En dat was een succes. Het terras oogt vriendelijk. En de uitgekozen Bergerac wijn had een prima wat fruitige smaak. De gekozen voorgerechten scampi geflambeerd in cognac dan wel de Foie gras smaakten als vanouds. De hoofdgerechten beef Wellington en de zeeduivel waren superbe. Verder is Dimitri de huidige
uitbater zeer attent in de bediening en zijn vrouw Carmen is een prima Chef du Cuisine. Kortom er is een nieuw adres vlak in de buurt waar je smaakvol en tegen een heel redelijke prijs kunt eten. Het is verder een genot om elke dag weer opnieuw de kleuren te zien van de bloesem in de appelboom op mijn eigen stuk grond. Ook de de schitterende koolzaadvelden die we tijdens de rit naar Chateau de la Mercerie zagen waren een beleving voor het oog. Wil je het nog geler hebben?
Er was weer de maandelijkse vrijwilliger dag op het kasteel waarvan de excentrieke gebroeders Réthoré ooit eigenaar waren. Zoals bekend na hun dood is het kasteel min of meer verwaarloosd. Ook is vrijwel de hele inboedel geveild en daardoor verdwenen. Maar het is een genot om te zien hoe een grote groep vrijwilligers elke keer weer de mouwen opstropen en aan de slag gaan om het kasteel in zijn oude glorie beetje bij beetje te herstellen. De geur van was kwam ons al tegemoet toen we de slaapkamer binnenliepen van een van de broers. Twee vrijwilligers zetten het houten plafond in de was. We werden nog even door hun geattendeerd op schilderingen achter een gesloten panel. En zo waar daar verschenen een aantal erotische afbeeldingen. Ook hebben we een blik geworpen in het restauratie atelier. Men was bezig om doeken van een aantal lijsten af te halen. Een van de vrijwilligers legde uit dat de geschilderde vierkante doeken later in asymmetrische lijsten waren gezet. Daarom werd er aanvullend schilderwerk om het doek gemaakt. Dat aanvullen van het schilderij was niet altijd van topkwaliteit. Ook de verhoudingen van het aanpalende schilderwerk stemde niet overeen met het originele doek. De gebroeders hadden zo hun eigen smaak. Buiten het kasteel was het ook een drukte van jewelste bij het aanleggen van een betonnen vloer. Het ging allemaal op zijn Frans. Veel mensen erom heen, veel geklets. Niets mis mee. Ieder land heeft zo zijn eigen smaak. Hieronder kun je de vrijwilligers activiteiten nog eens zelf bekijken.
Verder heerlijk krokant. Knapperig waren ook de groenten deze week geserveerd bij het diner dat we genoten in het restaurant van Hotel de la Paix in St. Severin. De paaslunch bij dit restaurant was ons destijds al goed bevallen. Dus maar eens de ‘gewone’ kaart uit proberen op het terras. En dat was een succes. Het terras oogt vriendelijk. En de uitgekozen Bergerac wijn had een prima wat fruitige smaak. De gekozen voorgerechten scampi geflambeerd in cognac dan wel de Foie gras smaakten als vanouds. De hoofdgerechten beef Wellington en de zeeduivel waren superbe. Verder is Dimitri de huidige
uitbater zeer attent in de bediening en zijn vrouw Carmen is een prima Chef du Cuisine. Kortom er is een nieuw adres vlak in de buurt waar je smaakvol en tegen een heel redelijke prijs kunt eten. Het is verder een genot om elke dag weer opnieuw de kleuren te zien van de bloesem in de appelboom op mijn eigen stuk grond. Ook de de schitterende koolzaadvelden die we tijdens de rit naar Chateau de la Mercerie zagen waren een beleving voor het oog. Wil je het nog geler hebben?
Er was weer de maandelijkse vrijwilliger dag op het kasteel waarvan de excentrieke gebroeders Réthoré ooit eigenaar waren. Zoals bekend na hun dood is het kasteel min of meer verwaarloosd. Ook is vrijwel de hele inboedel geveild en daardoor verdwenen. Maar het is een genot om te zien hoe een grote groep vrijwilligers elke keer weer de mouwen opstropen en aan de slag gaan om het kasteel in zijn oude glorie beetje bij beetje te herstellen. De geur van was kwam ons al tegemoet toen we de slaapkamer binnenliepen van een van de broers. Twee vrijwilligers zetten het houten plafond in de was. We werden nog even door hun geattendeerd op schilderingen achter een gesloten panel. En zo waar daar verschenen een aantal erotische afbeeldingen. Ook hebben we een blik geworpen in het restauratie atelier. Men was bezig om doeken van een aantal lijsten af te halen. Een van de vrijwilligers legde uit dat de geschilderde vierkante doeken later in asymmetrische lijsten waren gezet. Daarom werd er aanvullend schilderwerk om het doek gemaakt. Dat aanvullen van het schilderij was niet altijd van topkwaliteit. Ook de verhoudingen van het aanpalende schilderwerk stemde niet overeen met het originele doek. De gebroeders hadden zo hun eigen smaak. Buiten het kasteel was het ook een drukte van jewelste bij het aanleggen van een betonnen vloer. Het ging allemaal op zijn Frans. Veel mensen erom heen, veel geklets. Niets mis mee. Ieder land heeft zo zijn eigen smaak. Hieronder kun je de vrijwilligers activiteiten nog eens zelf bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten