Ofschoon mijn huis officieel in de gemeente Pillac (269 inwoners) staat richt ik me voor wat betreft boodschappen op St. Severin (731 inwoners). Een dorp op 9 km van mijn huis. Het heeft relatief veel voorzieningen. Er zijn aanwezig een bakker, twee kappers, een SPAR, een TABAC, postkantoor, een kroeg, een hotel, feestzaal, een kadowinkeltje en uiteraard een gemeentehuis. Afhankelijk van het ochtend tijdstip kom ik altijd een aantal karakteristieke dorpelingen tegen. Ik ken geen van hen bij naam. Maar ze hebben allemaal iets dat mede het beeld bepaald van het dorp. Een ding dat ze met mij gemeen hebben is dat ze ook boodschappen doen. Meestal bij de SPAR maar soms kom ik ze bij de bakker tegen. Ik ga proberen er een aantal op de foto vast te leggen. Vandaag dorpeling nummer 1. 
Deze dame, al wat op leeftijd schat ik in, komt dagelijks bij de bakker en Spar. Ze sloft wat door de straten en klemt de boodschappentas vast in een van haar handen. Soms stopt ze even en draait zich om naar het leven in het dorp te kijken. Kort geknipt haar en ietwat in elkaar gedoken. Ze draagt altijd een typisch ouderwetse Franse schort(jurk) aan. Vandaag een gebreid lang vest erover heen. Bij de SPAR geeft ze aan een van de kassières haar portemonaie met daarin een boodschappenbriefje af. Vervolgens wacht ze tot de boodschappen verzameld zijn door het personeel. En na afrekenen gaat de kassabon terug in haar portemonnaie. Ze stiefelt dan weer langzaam naar buiten en keert terug huiswaarts. Dag in, dag uit.
Deze dame, al wat op leeftijd schat ik in, komt dagelijks bij de bakker en Spar. Ze sloft wat door de straten en klemt de boodschappentas vast in een van haar handen. Soms stopt ze even en draait zich om naar het leven in het dorp te kijken. Kort geknipt haar en ietwat in elkaar gedoken. Ze draagt altijd een typisch ouderwetse Franse schort(jurk) aan. Vandaag een gebreid lang vest erover heen. Bij de SPAR geeft ze aan een van de kassières haar portemonaie met daarin een boodschappenbriefje af. Vervolgens wacht ze tot de boodschappen verzameld zijn door het personeel. En na afrekenen gaat de kassabon terug in haar portemonnaie. Ze stiefelt dan weer langzaam naar buiten en keert terug huiswaarts. Dag in, dag uit.
1 opmerking:
J.B.Je Foto van de oude mevrouw in Severin,roept bij mij enige verwantschap op.Ook ik kijk naar het leven op straat en zeker ook "terug" Vanavond in het 8-uur journaal een item;;Alle L.O.scholen vragen om Glasvezelkabel om de noodzakelijke toegang tot WIFI te ontvangen. In mijn eerste schooljaren waren m'n medescholieren jaloers op me,omdat ik een "sponzendoosje"had om m'n lei schoon te maken! Zij moesten het met een nat lapje doen {het waren wel de oorlogs-jaren] Joop,wat is er veel veranderd in toch relatief korte tijd!! En zo kunnen we dan "verbaasd" op de stoep belanden!! Groet,Nelemarie.
Een reactie posten