Tegenvaller

Het is altijd goed om wat nieuws te proberen. Zo ook gisteren avond. Verschillende eethuisjes in Aubeterre waren gesloten. Het hoogseizoen is voorbij en vanaf 1 September gaat men weer over op andere openingstijden. Dus maar doorgereden naar Bonnes. Een klein dorp zo’n 5 km van Aubeterre. Het daar gelegen restaurant Le Sud heeft een website waar mooie gerechten op staan. Ook organiseren de Engelse uitbaters regelmatig een diner met muzikale omlijsting. Eenmaal aangekomen was ik een van de zeven gasten op het buitenterras. Gezellig buiten terras met tafeltjes voorzien met de bekende Franse geblokte plastic tafelkleedjes. Buiten de standaard kaart had men vanavond gegrilde verse tonijn op het menu staan. Nou daar had ik wel trek in. Helaas het was een grote tegenvaller. De gegrilde tonijn lag op een bed van tomaten in verschillende kleuren en in plakjes gesneden gekookte koude aardappeltjes in de schil. Helaas bleek de kok behoorlijk uitgeschoten met de olijfolie en balsamico. Toen ik het eerste stukje tonijn aan mijn vork prikte en naar mijn mond bracht rook ik al een lichte vissige geur. En dat is geen best teken. Verse vis hoort in feite vrijwel zonder geur te zijn en zeker niet vissig. Ook de smaak en textuur, belangrijk bij gegrilde tonijn waren verre van aangenaam. De textuur was droog en taai. Het hoort mals met een goede bite te zijn. Succulent zoals men dat omschrijft in het Engels. Verder de typische tonijnsmaak, ietwat zoetig (umami). In dit geval vrijwel geen typische tonijn smaak. Ik heb wat van de tonijn gegeten maar het merendeel verkleind en weggefrommeld onder de tomaten. Het voorgerecht kip in een pittige saus was achteraf ook niet mijn cup of tea. De geroosterde stukjes kip waren met een vettige substantie omgeven en leken me meer op afsnijdsel dan echt van filet afkomstig. Het plezier van deze maaltijd volgde enige uurtjes later toen ik wakker werd en een sterke aandrang voelde voor een toiletbezoek. Einde maaltijd. Voorlopig geen bezoek aan Le Sud meer. Althans niet om er te eten. En zo zie je maar ik overleefde de wilde paddestoelen (zie vorige blog) maar de tonijn was een brug te ver.